nie mieć czasu...

kali jeść, kali pić, kali pracować, kali spać...

kali nie pamiętać, jak organizować czas...

kali ciągle w biegu, kali zmęczony...

nie wyrabiam się na zakrętach : (

zapomniałam już, jak to jest pracować

zaniedbuję dom, bloga, książki...

dziś... uff... obiad nawet był!

praca, niestety, rozczarowuje mnie

pracowałam w sklepie jakieś 10lat temu - sklep był mały, z obsługą jednoosobową - zostałam przedstawiona zmienniczce, która wszystkiego mnie uczyła, objaśniała, tłumaczyła, zmuszała do samodzielności – trzy intensywne dni po 8godz pod jej kierunkiem i nastała samowystarczalność na wszelkich możliwych frontach: zamówienia, przyjmowanie dostaw, faktury, wycena, rozliczenia, obsługa kasy, raportowanie, obsługa klienta, sprzątanie, daty ważności, zwroty, rozmowy z przedstawicielami handlowymi, wizyty sanepidu, inspekcji pracy czy skarbówki...

może nie idę z duchem czasu, może nie jestem dostosowana do obecnego rynku pracy, ale moja obecność w sklepie przez ostatni tydzień sprowadza się do stania, patrzenia, domyślania się, i wyrywania choć części roboty dla siebie – absolutnie mi się to nie podoba!!! i osobiście odbieram to jako zjawisko mocno stresogenne : (((

w poniedziałek mam rozmowę rekrutacyjną do pionu administracyjno-finansowego marketu pewnej sieci, która właśnie buduje się u mnie na dzielnicy – pisałam w poprzednim poście, że niosę tam aplikację – zastrzegli, że skontaktują się z wybranymi kandydatami, więc chcąc wykorzystać szansę najlepiej jak potrafię ‘siedzę’ w tematyce bloga Pani Ani Sawczuk, kręcę się po psychice i psychologii sprzedaży, zaglądam do „jak rozmawiać szukając pracy” i odgrzebałam swoje stare materiały z Klubu Pracy

szkoła – zaczęła się szkoła - dla nas po raz pierwszy

Syn jest zdegustowany akcją pt. ‘uroczyste rozpoczęcie’ - nasłuchał się wspomnień starszych ludzi, nasłuchał się ‘jęków’ młodzieży, a tu „... lekcji nie było ... nawet matematyki ...” : )

w piątek pochorował się z emocji pierwszego dnia

niestety, świetlicy ‘wyrwać’ nie mogę, więc moje zaangażowanie zawodowe stoi pod znakiem zapytania – bo jak można pracować, tudzież pracować na zmiany, jak organizować dzień, jeśli trzeba zaprowadzać dziecię na 8mą i odbierać między 11:30 a 13:30, i jeszcze pospieszać na stołówce ???

chciałam skorzystać z zapisu w prawie, że dziecko do lat 7miu musi być pod opieką osoby dorosłej – Syn 7lat skończył, a mieszkamy tuż przy szkole – od czerwca uczę dziecko samodzielności w większym zakresie: proste posiłki, klucze i drzwi wejściowe, telefon osobisty, zasady bezpieczeństwa – myślałam, że skończy się na wypisaniu oświadczenia o ponoszeniu odpowiedzialności i wielkiego strachu, jednakże takie rzeczy, to tylko... od 4klasy..., chyba, że mam ochotę na kontakty z pogotowiem opiekuńczym i policją!

tak więc, chyba znowu pójdę na prorodzinne przyjazne przymusowe bezrobocie

: (((((((((((((((((((